Ο λόγος στους ξενιτεμένους μας

Με το γνωστό γνήσιο λυρισμό του ο Φάνης Κ. Χόρτης στο πρώτο ποίημα χαιρετίζει την ανατολή του ήλιου στα Σταυρωτά, ενώ στο δεύτερο προσπαθεί να πνίξει το άλγος της ερωτικής αποτυχίας καταφεύγοντας στον Διόνυσο.








Αυγή στα Σταυρωτά

Εγλυκοχάραξ’ η αυγή
κι ο ήλιος καβαλάρης
στα Σταυρωτά μοχτάει να βγει,
κι εκείθε ροβολάρης
να φέρει μέρα και το φως
σε λαγκαδιά και ρέμα,
ζωή που δίνεις μοναχός
σε κάθε χέρσο στρέμμα,
ώσπου να φθάσει στην κορφή
κι εκείθε να γλιστρήσει
σιγά – σιγά προς την ακτή
στη θάλασσα να σβήσει,
πορφυρογένης Διγενής
ως τη στερνή του αχτίδα
παλεύοντας στης σκοτεινής
πια νύχτας την κρηπίδα,
γι’ αλώνι του το κύμα
του σκοταδιού το θύμα!

Θεοφάνης Κ. Χόρτης, 
11 /10/12 St. Cloud, Mn, USA.


Wine

Give me wine to drink for joy,
if not, to numb the pain,
then drunk, such merriment deploy
around that levity might reign,
for in this life
of toil and strife,
'tis best, by far, that you and I
still have some fun than suffer ... dry!

7-3-2013, St. Cloud, Mn, USA,.

Δος μου να πιω κρασί για να ξεδώσω,
ή έστω να ξαλαφρώσω απ’ τον πόνο,
κι έπειτα μεθυσμένος καθώς θα΄μαι,
όπως φουντώνει η ευθυμία
γύρω απ’ αυτήν τη (διονυσιακή)  ελαφρότητα,
μπορεί να βασιλέψει  στην παρούσα ζωή
του μόχθου και της σύγκρουσης,
αυτό το ασυγκρίτως καλύτερο,
πως δηλαδή εσύ κι εγώ
εξακολουθούμε να νιώθουμε μια
κάποια ευθυμία απ’ το να υποφέρουμε ... στεγνοί!